20 Aralık 2009 Pazar

Jingle Bells Jingle Bells...



desem...acaba yılbaşı havasına girer miyim?
Eve hapisim diye yazıp duruyorum ama aslında o kadar da vahim değil durumum. Geçenlerde arkadaşlarımla görüştük sevgili Eser'ciğimin evinde... Ne kadar güzel bir gün oldu. Neler yaşadık neler birlikte biz onlarla. Sırayla evlilikler, doğumlar ve bazen de acılar yaşadık ama hep beraberdik. İşte benim güzel arkadaşlarım sağda...

Bugün de sevgili yeğenim Ada'cığımın doğumgününü kutladık. Bu yıl okula başladı Ada ve o nedenle sınıf arkadaşlarını da davet etmiştik doğumgününe... Armada'da Magicland'de kutladık doğumgününü... Onlar çılgınlar gibi eğlendi tabii ama biz büyükler biraz gürültüden muzdarip olduk. Olsun, önemli olan eğlenmeleri....İşte kuzum Ada'cığım ve artık gün sayan teyzesi...ne kadar şirin pamuk prensesim benim :) Armada'nın bulunduğumuz katı tam da Bayındır hastanesine bakıyordu, ara ara gözüm takılmadı değil hani hastaneye...Bu hastane işleri vs. beni aslında çok ciddi geriyor. Zaten günün sonunda Ekin'le eften püften bir şey için tartışıp biraz ağladım. Sanırım biraz gözyaşı dökmeye ihtiyacım vardı bir bahane yarattım ben de...

Okuduğuma göre epiduralde şöyle bir uygulama da mümkün; bebek çıktıktan sonra dikiş nakış:pppp işleri sırasında uyutulabiliyormuşsun. Ben de bunu rica edeceğim anestezistimden mümkünse. Önemli olan kızımın sağ salim olduğunu görmek benim için sonra yarım saatliğine uyusam da olur, hatta daha bile iyi olur.Hala içime sinmiyor bu sezaryen olayı ama artık buna kafa yormaktan sıkıldım. Kendime bu güzel süreci zehir ettiğimi de fark ettim .O nedenle konuşmayacağım --- diyorum ama çenem durmuyor ki :pppp. Bütün kadın doğum doktorları ellerinde neşter sanki sözleşmiş gibi hamile kadınları kovalamakta gibi geliyor bana. E insanın olaya ilişkin algısı bu olursa stresli olmaz mı??? Olur!!!!

Neyse, daha tatlı konulara geleyim... Kızımın hastane odasının ka
pısı için süs yaptım bu hafta bir de...Hiç fena olmadı. Biraz fazla süslü oldu sanki ama olsun...babası muhtemelen nazar boncuğu eksik diyecek ama onu da o gelince birlikte alırız artık. Bugün de artık nihayet kızıma bir tane pembe yelek başlayacağım. Yeter artık şekerdi, süstü, püstü canım. İnsan bir tane de yelek örmez mi çocuğuna :))))) Bir tane de son halimden resim ekliyorum aşağıya. İmge ve ben 38 haftalık olduk artık. Sadece 12 kilo aldım ve kendimden gayet memnunum. İnsanlar da çok az kilo aldığımı derli toplu durduğumu söylüyorlar seviniyorum. İçimdeki şeytan fısıldıyor tabii arada, sakın kilosu düşük olmasın kızının diye ama kararlıyım ben bu şeytanları hiiiiç dinlemeyeceğim artık. Hele ki ameliyat günü asssssssla :) Resme bakınca yüzümün gözümün ne kadar şiştiğini gördüm. Aslında çok fazla ödem olmadı bende ama demek ki yine de şiş oluyor insan. Bu resimde sanki sabah yeni uyanmışım gibi çıkmışım.














Hiç yorum yok: