Minik kurbağa minik kurbağa kuyruğun nerede... diye ninni söyleyesim var benim ama İmge'nin dinleyesi yok anlaşılan ki tık yok hanımefendide... Gerçi o benim aceleciliğim, kzım bugüne bugün daha 38 haftayı yeni bitirdi. 38-40 hafta arası normal yani ama biz o döneme daha yeni girdik. Evet teknik olarak artık any time now ama sanırım İmge'nin bundan haberi yok. Ara ara gizlice fısıldıyorum ona, kızım bak sen bu ara kendiliğinden gelmezsen bu doktor amca ve de teyzeler zorla çekip seni çıkaracak seni diyorum ama bir bildiği var heralde kızımın... Şu anda saat gece 01.13 yine uykusuzum...aslında çoktan yatmıştım ama uyku nerdeeee....Fikret Kızılok gibi mırıldanıyorum işte ben de uyku kardeşim ver elini diye...
Bir türlü sezaryen ile barışamadım, ne takıntılı bir insanmışım ben yahu...Hala son anda bir şeyler olur, bir mucize olur diye beklemekteyim. Allah bana akıl fikir versin. Bu yaştan sonra verir mi bilinmez ama elde olanla yetinmek zorundayım galiba :)
Bugün öğrendiğime göre özel hastanelerin bazıları ameliyathanede istediğin müziğin çalmasına izin veriyorlarmış. Akşamdan beri düşünüyorum benimki izin veriyorsa acaba ne dinlesem o esnada diye...Aklıma Kanal E2'nin jeneriğinden başka bir şey gelmedi: "Born to be Wild" :pppppp Biraz daha düşüneyim en iyisi ben...
Kızım artık alab
ildiği kiloyu almış durumda...ve boyu bir pırasa kadar (son haftalarda sebze benzetmelerinin iyice saçmaladığını yazmıştım zaten). Artık ellerini güçlü bir şekilde yumruk yapabiliyor - bu bir hayatta kalma refleksiymiş...Doğumda anne ölürse bebek belki hayatta kalabilir diye kavrama, yere basma, yüzme vb. refleksleri var çocukların. Çoğu refleks bir süre sonra kayboluyor. Şu insanoğlunun hayatta kalma güdüsü inanaılmaz. Kızımın tüm organları artık dışarıdaki dünyaya uyum sağlayacak kadar gelişmiş durumda. Doğduğunda ne büyük bir şok yaşayacak hepsi bir bilseler! Özellikle de akciğerler! Ha bu arada normal doğumun bir faydası da doğum kanalından geçerken, sıkışma sayesinde bebeğin akciğerlerindeki suyun boşalmasıymış. Oysa sezaryen de bu su kalıyor ve bebeğin fazladan oksijen takviyesine ihtiyacı oluyor. Neyse efendim, bu bahsi kapatalım...
Kızımın göz rengini de çok merak ediyorum. 9 aya kadar sabitlenmiyor bebeklerin göz rengi çünkü gözün iris tabakasındaki renk pigmentleri 9 ayda ancak sabitleniyormuş. Az çok belli olur sanırım yine de...
Son olarak, kızımın yeleğini 2 günde ördüm ve bitirdim. Hatta hastaneye o yeleği götüreceğim. Resmi eklerim bir ara...
Bir türlü sezaryen ile barışamadım, ne takıntılı bir insanmışım ben yahu...Hala son anda bir şeyler olur, bir mucize olur diye beklemekteyim. Allah bana akıl fikir versin. Bu yaştan sonra verir mi bilinmez ama elde olanla yetinmek zorundayım galiba :)
Bugün öğrendiğime göre özel hastanelerin bazıları ameliyathanede istediğin müziğin çalmasına izin veriyorlarmış. Akşamdan beri düşünüyorum benimki izin veriyorsa acaba ne dinlesem o esnada diye...Aklıma Kanal E2'nin jeneriğinden başka bir şey gelmedi: "Born to be Wild" :pppppp Biraz daha düşüneyim en iyisi ben...
Kızım artık alab
ildiği kiloyu almış durumda...ve boyu bir pırasa kadar (son haftalarda sebze benzetmelerinin iyice saçmaladığını yazmıştım zaten). Artık ellerini güçlü bir şekilde yumruk yapabiliyor - bu bir hayatta kalma refleksiymiş...Doğumda anne ölürse bebek belki hayatta kalabilir diye kavrama, yere basma, yüzme vb. refleksleri var çocukların. Çoğu refleks bir süre sonra kayboluyor. Şu insanoğlunun hayatta kalma güdüsü inanaılmaz. Kızımın tüm organları artık dışarıdaki dünyaya uyum sağlayacak kadar gelişmiş durumda. Doğduğunda ne büyük bir şok yaşayacak hepsi bir bilseler! Özellikle de akciğerler! Ha bu arada normal doğumun bir faydası da doğum kanalından geçerken, sıkışma sayesinde bebeğin akciğerlerindeki suyun boşalmasıymış. Oysa sezaryen de bu su kalıyor ve bebeğin fazladan oksijen takviyesine ihtiyacı oluyor. Neyse efendim, bu bahsi kapatalım...Kızımın göz rengini de çok merak ediyorum. 9 aya kadar sabitlenmiyor bebeklerin göz rengi çünkü gözün iris tabakasındaki renk pigmentleri 9 ayda ancak sabitleniyormuş. Az çok belli olur sanırım yine de...
Son olarak, kızımın yeleğini 2 günde ördüm ve bitirdim. Hatta hastaneye o yeleği götüreceğim. Resmi eklerim bir ara...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder